efendim yeni yılda hiçbir şey daha güzel olmayacak hepimiz biliyoruz değil mi? hiç kasmaya gerek yok, hatta bu akşam da muhtemelen beklediğimiz kadar eğlenemeyeceğiz. ama olsun umut fakirin ekmeği annem. yeni yılda gerek klişelerle uğraşmak olsun, gerek beni rahat bırakmayan hafızamın geçmişe gel-gitleri olsun, gerek afarozlar olsun, filmler müzikler olsun, komiklikler şakalar olsun birlikte olmaya devam etmek dileğiyle..
haberlerde izledim. türkiye' de bir düğün. adamın biri kendi nikahına msn' den katılıyor. evet. şaka değil. herkes bu durumu çok normal karşılıyor. laptop ellerde, damat msn' de webcam başında, gelin bilgisayar karşısında göbek atıyor. ahali gayet mutlu. ayrıntı bilmiyorum, neden böyle yapmışlar hiç bilmiyorum; yalnızca o salondaki herkes ne kullandıysa ondan istiyorum.
-bunu hatırladınız mı? geçen bir gece uyumaya çalışırken bir anda aklıma takıldı. bu sabunluk ülkemizi ne de sarsmıştı. çok çılgın günlerdi. bunu gördüğüm tuvalet beni biraz hipnotize ederdi. bazen statü göstergesi gibi bir anlamı bile olurdu. bunun iki yönlü duran şekilde kullanımı vardı. eğer dua eder gibi avuç içi tepeye dönükse, o zaman sabun üstüne konurdu o yine kısmen daha iyi bir kullanımdı. ama bunun bir de avuç içi yere bakanı vardı ki o zaman mıknatıs devreye girerdi. insan oğlu ne akımlar yaratıyor. sonra da unutuyor gidiyor.
-döşü gıllı olsun' u duymayan kalmadı sanırım. kadın televizyona çıkıp fantezilerinden bahsediyor. yeni arzuladığım hayat tadı o. televizyona çıkıp anlatacağım. çikolata gibi olsun diyor hanım. çikolata gibi yesin istiyor. kaşlı gözlü istiyor. döşünde gıl istiyor. gadın gibi pürüzsüz olmasın ama yorgan gibi de olmasın istiyor. bildiğin sipariş veriyor. teyze varsın sana döşü gıllı adam gelmesin. sen böyle de mutlusun zaten. bu muabbet ne şekilde bu noktaya geldi bilmiyorum ama kadınların da döşü kıllı olsaydı nasıl olurdu diye düşündüm. baştan öyle olmuş olsaydı ona da alışmış olacaktık zaten. bence değişik bir kombinasyon olurdu. buraya nerden geldiğimi hatırladım. efendim malumunuz ben nip/ tuck adlı diziyi severek izlemekteyim. şimdi burda evlerden ırak matt diye bir adam var. bu çocuğun yapmadığı saçmalık yemediği halt kalmadı ve sonunda hapse girmeyi başardı. bir amerikan hapishanesi klişesi olarak hapiste hayatta kalabilmesi için bir adamın karısı oldu. karısı olduğu adam, bu matt' in babasının plastik cerrah olduğunu öğrendiği için matt' a silikon takmalarını talep etti. çünkü amcamız 16 yıldır içerdeymiş ve bir kadına dokunmanın hasreti içerisindeymiş. fakat normal bir insan olmadığı için bunu herhangi bir kadınla halletmek istemiyor çünkü matt' i sevmiş. adam en azından sadık. üç kuruş aşım kaygısız başım diyor. ufak bir müdahale ile bu olayı halletmek istiyor. öyle. böyle hayatlar da var. her akşam dolu olduğundan mızmızlanma dostum. msn' de bir şeyler çizmeye bayılıyorum.
türk filmlerini kalkındırma kampanyası başlatmış gibiyim bu yıl neredeyse hepsini izliyorum. şimdiye kadar gittiklerimden mutlu ayrıldım hep fakat vavien için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. engin günaydın' ın senaryosu ve taylan biranderler yönetmenliğine sahip film aslında bence isim olarak düşünüldüğünde ilgi çekici. taylan biraderler' in küçük kıyamet' ini sevmiştim. engin günaydın senaryosu aslında tam olarak uykusuz' un ilk çıktığı zamandaki köşesindeki yazıların aynısı. böyle kafada bir tahta noksanmış imajı çiziliyor gibi. engin günaydın normal hayatta da ne zaman bir röpörtaj verse aynı hissi yaşıyorum. fazladan bir durgunluk. engin günaydın kendine o kadar gıcık bir karakter yazmış ki izlerken sinirimden çatlama noktasına geldim. hayatından son derece mutsuz, karısını ve çocuğunu sevmeyen bir adam. çılgın porno koleksiyonu ve aşık olduğu bir bar kadını mevcut, sibel ceylan. böyle bir çok erkek var. böyle bir çok türk erkeği var. engin günaydın' ın eşi rolünde binnur kaya. bu kadın nasıl bir insan, her rolde mi bu kadar başarılı olacak her rolde mi beni kıskandıracak? o kadar doğal ki, yanaklarını sıkasım var. binnur kaya da uyuz bir kocaya ve sıradan bir yaşam rağmen eşine olan sevgisi ile klasik bir türk kadını gibi. böyle bir çok kadın var. bölgenin vekilinin yanında çalışmakta, projelere yemekler hazırlamaktadır. vekil rolünde ise serra yılmaz. marjinal kitlenin aksine asla sevemediğim bir insan serra yılmaz. isterse 16 dil bilsin her yerde aynı oyunculuk aynı suratsız hareketler. bu filmde niye vardı kesinlikle çözemedim. vavien ismine gönderme yapılsın diye sanırım. vavien bir ışığın iki farklı anahtardan kapatılıp açılabilmesi anlamına gelmekteymiş. filmle alakasını çözenler beni de aydınlatsın. engin günaydın, eşini ve hayatını sevmediği için bir bar kadınının peşinden sürüklenen herhangi bir erkek rolünde. işin trajik yanı bu yolda karısının ölmesini isteyecek kadar gözü dönmüş durumda. bir planla karısını, saf dışı bırakmak amacında. bir yandan sibel'e kavuşacak bir yandan ailesi almanya' da olan ve düzenli para gönderilen karısının paralarına konacak. almanya' dan telefon konuşmasıyla filme dahil olan baba ve telefon dialogları çok başarılı, çok komik. film yer yer zaten çok komik. karısını yaptığı planla uçuruma da yolluyor ama bir müddet sonrası karısı geri geliyor. mukadderat?! hedefi paralara sahip olmak ve karısından kurtulmak olan engin amacına ulaşmak üzereyken karısı geri dönünce işler berbat oluyor. kadın, her türlü kötü davranışa maruz kalmasına rağmen ben hiçbir şey istemiyorum para istemiyorum ben seni istiyorum tadında. adamın zerre umrunda değil. ama binnur kaya bu sahnelerde yürek parçalayıcı. bir de çocukları var. bence filmin en güzel parçası bu ergen veletin üstünden ilerleyen kısmı. ergen ve hormonları üzerine baya bir şey izliyoruz ve en sonunda ergenin bir sevgilisi olduğunu öğrenen baba, artık oğlunu sevmeye başlıyor ve ta-tam. mutlu son. bu mudur yani enginciğim?!
nihat doğan malazgirt savaşına gönderme yapadursun, bu sohbet arasında bir çocukluk sanrısına uzanmamızı sağladı. ilkokulda malazgirt savaşı anlatılırken sürekli kullanılan bir tabir vardı; bu savaşla anadolu' nun kapıları türklere sonuna kadar açıldı. bu tasvir benim gözümde tamamen şöyle canlanırdı. evet kelimenin temel anlamıyla orada bir kapı var ve türkler o kapıyı böyle hurra açıyorlar. kapı çok büyük ihtimalle ahşap ve yanlamasına şeritlerle arkasından destekli. buna benzer kapılar yüzüklerin efendisi' nde bolca vardı. hatta böyle bir çok asker kocaman tomruklar ellerinde koşa koşa kapıya çarpıp kapının açılmasını sağlıyorlar. belki de tomrukların başında koç kafası figürü bile var. bilemiyorum.
- bu adama dikkat çekesim var. ahmet mümtaz taylan. adını sen koy' da ılgaz'ın ağabeyi rolünde öyle bir oynuyor ki izlerken keyiften dört köşe oldum. bugüne kadar nerelerdeydin sen dedim. çok komik çok duygusal. çok başka. film de güzel. afişine giydirmiştim ama filmden mutlu çıktım. acaba dedim. olur böyle şeyler hayatta dedim. bir bakmışsın en yakın arkadaşının kız arkadaşına aşık olmuşşun. kimsenin başına gelmemesini diliyorum. hayat zaten yeterince zor, birisini seçmek gibi olaylarla yükümüz artmasın.
-içine dahil olduğum neslin yeganeliğine her seferinde gönülden inanıyorum. olabilecek her türlü cins insan bir araya toplanıp, abi doğuyoruz demiş ve bugünlere gelinmiş. ne zaman birine ilkokulda pavırrencırscılık oynadığımızdan bahsetmeye kalksam illa ki onların da oynamış olduğunu öğreniyorum. bunu illa öğrenmek gerekmez tabi o dönemin çocukları o zaman ne izliyorsa onun etkisi altında olacak da; bu aynılık bambaşka bir aynılık, oyunun şekli metotlar da aynıymış. genelde biraz daha baskın tipler rangers oluyor ( ayıptır söylemesi ben hep yeşil ranger olurdum), kızlar arasında da tabi ki sınıfın ecesi, cansusu pembe, sarı rencır olurken diğer kızlar ve geri plandaki çocuklar anca pati patrol olabiliyorlar. pati patrol' ler ne salaktı değil mi? bu arada ece ve cansu' dan kastımı anladığınızı yalnızca tahmin etmiyorum, neredeyse emin gibiyim. göğüslerine vurunca ölürdü pati patroller. şimdi bunların böyle bir tüp içinde görev aldıklarını bir başları vardı. (head manager) işte benim gözümde çocukken allah öyle bir şey olarak canlanırdı. yeşil; nam-ı diğer johhny, robotunu grennesaur diye çağırırdı diye hatırlıyorum diğer hatırladığım ise sarının kendisininki çağırırken seyburtut kaplanı demesiydi. rangerslarımız sonradan ninjalık mertebesine erişmişlerdi. sonra bir yerde bizim zamanımızdaki pempe ranger kimberly' nin trafik kazasında öldüğünü öğrenip kahrolmuştum. ama ona gelmeden önce beni asıl kahreden olay, yeşil ranger' ın hayatının bir mumun yanıp tükenmesi sürecine bağlanması ve sonunda ölmesiydi. sonrasında beyaz ranger olarak dönmüştü ve ben de tabi ki pavırrencırscılık oyunununda artık beyaz ranger' dım. şimdi bunları hiçbir yere bakmadan hatırladığım kadarıyla yazdım, gayet yanlış hatırladıklarım olabilir. ama pavırrencırscılık nedir allah aşkına, öğretmenlerimiz bizim için üzülmüş müdür zamanında çok merak ediyorum.
-microsot outlook. tek işlevinin bana hayatı zorlaştırmak olduğunu çok iyi biliyorum. internetten resmi kaydedeceğime; aceleyle elim bir alttaki, sana eriştiren butona kayıyor ve.. her seferinde aynı hüzün. bir an önce seni kapatacağım anın gelmesini beklemek zorunda kalıyorum. sevmiyorum seni outlook, bedsin,garasın, gaknemsin!
16aralık 2009. sebnem ferah.yeni. ilaç gibi bir albüm olsa.artık kısa cümleler kuruyorum gibi olsa. sadece vokali ve bir de gitar olsa. içinde bir tane daha bugün gibi bir şarkı olsa. isim beklediğimden çok farklı, sevdim mi bilemedim. vardır bir desteği, boş iş yapmaz şebo.
bu da şimdilik bahsedilen albüm kapağı. doğrusu, ne bekliyor bizi aşırı meraktayım!
"ama yalanım yok, kıskancım birazcık da huysuzum. sana yan bakanın gözlerini oymazsam namussuzum" ( dudaklar ortaya toplanık, büzüşük, hafif tömbeltilmiş şekilde)
iyi halt ediyorsun. kimse için emek harcamamak konusunda artık özgürsün! bütün akşam uyudum. bir haftadır hasta olmamak için direnir vaziyetteyim. halbuki şimdiye kadar direnmeyip hastalığı kabul etmiş olsaydım şimdiye iyileşme evresine bile geçmiş olacaktım. saat 3'e geliyor, bir sıkıntılı pazara daha uyanmaya az kaldı. disko kralı patlak bilgisayar hoparlörü gibi patır patır, cızır cızır sesler çıkarıyor. aşka bu kadar uzak bir insan olduğum için, hiç aşık olmamış olduğum için ciddi anlamda sorunlu olabilirim ya da bazı yerlerim yanlış çalışıyor olabilir. hasta olduğun anlar tam anlamıyla bir gelecek provası gibi sanki. ada' dan ayrılmışsın ( belki de hiç olmamış), annene uzaksın, saçma bir dünyada kaybolmuş ya da kaybolmaya yüz tutmak üzeresin üstüne bir tek banyoda kalmış diş fırçalığının yere düşüp kırılması ile meydana çıkan tırnak makasını görmen eksik. üstelik, ıssız bile aşık olmuştu ki o tırnak makası ondan ağlatmıştı onu o kadar. önceden evde yalnız oturmaya bayılan bir insandım ben, şimdi yine oturuyorum evde yalnız ama günlük rutinler daha büyük görünüyor gözüme. hastalık pskolojisi ne kadar karanlıkmış ki bana gelecek provası bile yaptırdı. gözümde oluşan manzara; şimdi böyle hastayım artık bir çorba mı içmem gerekecek neyse kalkıp yapıyorum kendime sonra yine bulaşık çıktı diye geriliyorum ki, tanrıdan en büyük dileğim o güne kadar bulaşık makinesi alabilecek kadar birikim yapmış olabilmek, o zaman çok büyük sorun olmaz istediğim kadar coşabilirim nasıl olsa bulaşığı ben yıkamak zorunda değilim diye, sonra yine odama geçiyorum çalışmamak için türlü bahaneler ( o zaman da akşamları çalışmak zorunda olcak mıyım? töbe bismillah..) olur mu olur ben yine milyon tane diziyi ön sıraya çekiyorum, milyon kez facebook' a tıklıyorum, sonra tekrar bloga bakıyorum bir şey yazan olmuş mu diye, sonra uykum geldi benim sabah yaparım ki diye uyuyorum yeniden. ada, sadece hasta olduğun anda gerekli değil dostum dediğinizi duyar gibiyim; ki haklısınız ama ben olayın duygusal boyutundan ümidimi keseli çok olduğu için olaya biraz daha mantık çerçevesinde bakar oldum.
çok haklarını yemek istemiyorum sonuçta, turuncunun içine bir parça daha fazla kırmızı katmışlar.
kenan erçetingöz' ü ne zaman görsem aklıma tembel hayvan geliyor. isteksizliği, böyle bir nerden geldim ben buraya, hadi gidelim havası buram buram geçiyor insana ekrandan.
bu da pirelli 2010 takviminden. o yaratığa sarılmam için ciddi para almam lazım gelir bu da bariz bir gerçek. bir de çıplak. peki.
-yalan mı? neydi o kadın öyle. yılanıyla çıkardı hani. kendisi yılanından daha yılandı. tuğçee sannn geliyoooorrrr diye çıkıçıkıverirdi her yerde. zor günlerdi çok. allahtan amerikalı bir koca bulmuş.
-tanıştırayım bu da marjinal olmanın ön şartı. hele ki mimarlık okuyorsanız, bunu 1. sınıfta illa ki en az bir kere takmanız lazım yoksa yeterince farklı olunamıyormuş; öyle duydum. başbakan olursam kampanyamda gri erkek eşofman altına eklenen bir diğer toplatma kampanyası da bu olur muhtemelen.
merhaba,
-kuşkusuz ki ugg aydınlanmadır. genel olarak çevremdeki erkeklerin bu botlar hakkında düşündüklerini biliyorum ve şimdiye kadar beğenen bir erkek görmedim. bu sebeple rahatça söyleyebilirim ki; kızlar, karşı cins için değil yalnızca kendi aralarındaki rekabet için giyiniyorlarmış.
-bu ahmet. kuzenimin oğlu. eve gelişimle beraber biraz daha aile yoğunlaşması oldu tabi. ahmet, 2005 doğumlu ve çok sıcak kanlı bir çocuk; ama karşısında sevgi görmezse biraz ters gidebiliyor. annesi ve babası çalıştığı için ona bakan bir kadın (aliye) vardı ama kadının soğuk tavrından dolayı bir türlü mutlu olamadılar. sonrasında zorunlu bir okul öncesi eğitim zımbırtısına gitmek zorunda kaldı ahmet. geçende, kuzenim aliye' nin ahmet' i okulda görmek istediğinden falan bahsederken; ahmet kendi kendine bu cümleyi kurmuş. " okulda ziyareti hiç sevmem" . bence hayat felsefesi bu yaşta belli adamın. büyük bir tarz. tüm aile şimdi bu cümleyle yaşıyor, o ayrı bir boyut.
- bir şeyler üretmek, birilerine sunmak, herkese hitap etmek, belli bir kitleye hitap etmek, bunun kararını vermek, herkese her şeyi beğendirebilmek ne zor. ersin karabulut, bir hafta çizmişti böyle bir şey. şimdi kendimi onunla bir tutmuyorum da, ne bileyim. öyle işte. bu grafik resim çok güzel anlatıyor ne demek istediğimi.
- iki türk' ün karşılıklı ingilizce konuşması kadar bana tuhaf gelen nadir şey var sanırım dünyada. nutkum tutuluyor, bir yabancı ile konuşurken olmadığım şekilde kasılıp kalıyorum ( yabancılarla çok rahat ve akıcı hatta fluent bir ingilizce konuşurum mesajımı alttan alttan aldınız sanırsam) . bu dönem energy efficient housing ( enerji randımanlı ev yapalım, kendi enerjisini üretsin) dersimde fransız bir arkadaş var. aslında ingilizce olan bu ders, normalde yabancı biri olmasa ingilizce slaytlar üzerinden türkçe işlenecek, hepimiz de çok mutlu olacağız. ama hugo sayesinde hepimiz ingilizce dinliyoruz. neyse bugün dersin başında hugo gelmemişti. bir süre sonra normal sunumlar bitti ve hoca bir kaç örnek proje anlatacaktı ki zaten baygınlık geçirmekte olduğum ve bir de ingilizce dinleyeme tahammülüm olmadığı için; hocam zaten hugo yok türkçe anlatsanız deyiverdim. ama bir baktık ki hugo arkada bir köşede oturuyor. herkes koptu, hugo adının geçtiği ama anlayamadığı bir dil içinde gülüşen beyni akmış türk topluluğa şaşkınlıkla baktı tabi. hugo da benim grup arkadaşım sever sayarım kendisini. daha önce de mene pohu yazımda yazdığım gibi iki farklı dilde konuşan insanın birbirine küfür içeren şeyler öğretme- anlatma olgusu illa ki tekrarlanıyor. geçen haftasonu oynanan beşiktaş- fenerbahçe maçını izlediğinden ve fenerbahçe' den hoşlanmadığından ve çılgın beşiktaş taraftarından bahsederken bir anda meşhur anti-fener sloganını patlatıverdi: 'y****mı ye fener' . bu muntazam fransız sosuna bandırılmış, türk küfürü (sloganı) fenerbahçe sevgisizliği ile birleşince yerlere yattık gülmekten. daha sonra tabi ki ben de fransızcasını öğrendim. gramer kısmını bilemem ama, böyle bir şekilde telaffuz ediliyor. neyse daha fazla fenerbahçe taraftarı tepkisi çekmek istemem. bugünün son bombası ayrılırken gruba ' have a good bayram ' demişken, hugo' dan aldığım ' iyi bayramlar' cevabı idi.
-her bir rüyamda kendimi aşmaya devam ediyorum. cuma gecesi rüyamda jigsaw' u gördüm. bilmeyenler için jigsaw; testere filminin başrol kahramanı ve hayatlarının değerlerini bilmeyen insanlara pek de hoş olmayan tuzaklar hazırlayarak hayatlarının kıymetlerini falan anlamalarını sağlıyor. ( filmleri bir cümlede özetleyen insan). neyse efendim. rüyamda jigsaw' u gördüm. ama çok net bir rüyaydı. jigsaw' un o bembeyaz ifadesi çok yakındı, rüyadan öte bir gerçeklikti. bir de amerikada olduğumun çok bilincindeydim rüyada. orda olduğum yaz iletişim bizim için büyük problem olmuştu. o kadar mesafede telefon ücretii hep sıkıntı olmuştu. rüyamın bir kısmına monte olmuş olan gerçeklik, jigsaw' un kurduğu oyun içindeyken ailemle iletişim kurma konusunda sıkıntı yaşamama falan sebep oldu. adamı kucağımda hastaneye götürüyorum böyle. ( yine bilmeyenler için jigsaw ölümcül bir hastalığın pençesinde) hastaneye götürüyorum ama götürürken bir yandan amerikanın hastane sistemini bilmiyorum nasıl halledeceğim, hastane prosedürü bizde bile çok karışık gibi sıkıntılı anlar yaşıyorum. neyse efendim götürüyorum hastaneye bir bakıyorum ki devlet hastanesi tadında bir yer, ucuzmuş diyorum. ama bir yandan içimden kuntisçe, 'ee o kadar hastaneye taşıdım kucağımda bana tuzak kurmaz artık' diye düşünüyorum. fakat rüyanın sonunda benim oyunumun ayakkabımın içinde olduğunu öğreniyorum. (burdan sonrası +18) ve çıkardığımda ayağımın jülyen usülü yere paralel bir şekilde kesildiğini görüyorum. ayağımı kaldırdığımda tabanım yerde kalıyor. kanlar içinde. ama acı hissetmiyorum. o anda tek düşündüğüm şey bana oyun şansı bile tanımadın adi jigsaw, üstelik hastaneye bile götürmüştüm seni oluyor. sonra da uyandım. bu nasıl rüya yareppim. neyse ki büyüklerimiz kan gördün mü rüya bozulur derler.
( /\ ) 1. Lady Gaga ft. Beyonce - Telephone
-bu ailenin üyelerinin mutsuz olma ihtimalleri yok bence. hayat her birine ayrı ayrı güzel. bir düşünün, klasik bir türk ailesi evi. vitrin. üstünde dantel. üstüne çerçeve. içinde bu aile fotosu.
-ezel diye bir dizi var. ben izlemiyorum. dün akşam denk geldiğim esnada bir adam boş bir otoyolda arabanın içinde delirmekteydi. asıl önemli ve ilginç olansa bu esnada arka planda skunk anansie çalması. bangır bangır rock'n roll. şarkı da charlie big potato. bu şarkı ile gençlik (!?) yıllarımdaki bir şebnem ferah konseri öncesinde tanışmıştım. güzel şarkıdır kendi tarzında efendim. amma ve lakin şarkı o dizide şu üstteki fotoğraf gibi durmuş.
sevgili okur. biliyorum şu an yine eğlenceli bir şeyler okurum diye girdin. disko n' ye bakacaksan, yapmadım hiç bekleme. belki de hiç yapmayacağım bundan sonra, belli olmaz. aslında bu yazıdan eğlence de beklemiyorsun biliyorum. başlığa bak bir kere. allah belanı vermesin. fantastik atasözlerimizden hoşlanıyorum. dün yine bir rüya gördüm. ( ben ve rüyalarım). bu rüyayı kronik bir şekilde görüyorum. ölüler görüyorum. kazılmış çukurlar görüyorum. dışarı çıkan toprağı da görüyorum ama aslında kırılmış parkeler görüyorum üstte. ya da kaldırımlar, ya da asfalt gibi şeylerin kırık, kalkık olduğunu görüyorum. sonra her seferinde annaannemin evinin yanındaki caminin avlusunda görüyorum kendimi. o avlunun da taş zemini kaldırılmış, içinde kefenler görüyorum. o anda bakmak istiyorum içeri doğru kimmiş bu ölüler diye merak ediyorum. kimmiş bu ölülerden ziyade ölü nasıl bir şeymiş diyorum. ben hiç ölü görmedim. rüyamı yorumlayan rezzan dedi ki senin üzerinde ölü toprağı var yüreğin kabarmış dedi. sen de bil istedim, üzerimde ölü toprağı serpili.
üniversite hayatımızın çok sıradan olduğunu vurgulamaktan sıkılmışken, gossip girl tuzu biberi oldu. 3. sezon 9. bölümün iddiasına göre çılgın bir üniversite hayatı yaşadım diyebilmenin yolunun geçtiği 15 kuraldan 11.' si; 'threesome' .
öyle ki bu durum, amerika' nın rtüğüne bile fazla gelmiş.
0
