11/16/2009

herkes kendi çukurunu doldurur


sevgili okur. biliyorum şu an yine eğlenceli bir şeyler okurum diye girdin. disko n' ye bakacaksan, yapmadım hiç bekleme. belki de hiç yapmayacağım bundan sonra, belli olmaz. aslında bu yazıdan eğlence de beklemiyorsun biliyorum. başlığa bak bir kere. allah belanı vermesin. fantastik atasözlerimizden hoşlanıyorum. dün yine bir rüya gördüm. ( ben ve rüyalarım). bu rüyayı kronik bir şekilde görüyorum. ölüler görüyorum. kazılmış çukurlar görüyorum. dışarı çıkan toprağı da görüyorum ama aslında kırılmış parkeler görüyorum üstte. ya da kaldırımlar, ya da asfalt gibi şeylerin kırık, kalkık olduğunu görüyorum. sonra her seferinde annaannemin evinin yanındaki caminin avlusunda görüyorum kendimi. o avlunun da taş zemini kaldırılmış, içinde kefenler görüyorum. o anda bakmak istiyorum içeri doğru kimmiş bu ölüler diye merak ediyorum. kimmiş bu ölülerden ziyade ölü nasıl bir şeymiş diyorum. ben hiç ölü görmedim. rüyamı yorumlayan rezzan dedi ki senin üzerinde ölü toprağı var yüreğin kabarmış dedi. sen de bil istedim, üzerimde ölü toprağı serpili.

bu da şarkı.

0 confession: