ilahi(!) aşk

bi insan için heyecanlanmayalı bu kadar zaman olmuşken, okunacak belki en doğru belki de en yanlış kitabı okuyordum ve sonunda bitirdim. aslında bu kitabın pembe kapağıyla pazarlama harikası olduğunu düşünüyordum, yazlıkta orda burda sahilde herkesin elinde; özellikle de bayanların. hatta erkekler pembesini taşımak istemiyorlarmış diye grisini bile bastılar ya hani.

kitabı bitirdim, anlatım dili olay kurgusu her şeyi çok başarılıydı bence ki ben bundan bi zaman önce yine elif şafak' ın kitabı araf' ı okurken fenalıklar geçirmiş, inanılmaz sıkılmıştım. burda bahsedip de kimsenin önyargı sahibi olmasını pek istemiyorum ama ben mevlana ile rumi arasındaki ilahi aşka pek inanmadım işin gerçeği. ya da benim kişisel fikirlerimde biraz hinlik var. bu aşk ilahiden başka bir şey gibi geldi bana. o yüzyılda bu kadar rahat yaşanabilmiş olması da takdir edilesi. belki kimisi ilahi temizlenme olarak görür bunu ama ben şems' in evlendiği kadına yanaşmamasına başka açıklama bulamıyorum.

her şey bir yana bu kitapta bana en çok dokunan şey, mevlana' nın, o tüm insanlığa çağrı yapmış insanın, kitaplarını karısıyla paylaşmaması oldu. yani görsem dicem ki elif şafak' a her şey tamam da burası sakat gibi geldi bana biraz dicem. en çok kerra için üzüntülüyüm.