coşkun

bir de bu gece uyuyamamaları çıktı başıma. hey allahım. o kadar uyuyamadım ki, milliyet.com.tr'ye girdim malzeme avına. çok malzeme var orda çok. neden? çünkü ucuz mu ucuz, ülkem gündemini yansıtıyor.

bir tane at, diğer atların olduğu yere girmiş ve beş tane güzelim ata tecavüz etmiş. at benim en sevdiğim hayvan. daha önce de söyledim. en tasarım harikası hayvan. aslında bana kalırsa hepsi tasarım harikası. yok hepsi değil. baya bir hepsi - { hindi }. hindi'nin iyi bir tasarım olduğunu kabullenmemi bekleme benden. çünkü değil. ibiği var bir kere. o ibik ne ya. pff. gördüğüm yerde sinirim tepeme çıkıyor hindiyi. çok çirkin ve çirkin olduğu kadar iri. kabarmak falan gibi ucuz atarları var bir de. lisede gazetedeki bir hindi fotoğrafına yıllarca güldüğümüzü bilirim. beyaz bir hindi, ok arkasından girmiş önünden çıkmış bir şekilde yaşamına devam ediyor hatta koşuyor.

orta okulda falan { } şu sempatik küme işaretini yapamayan insanlar vardı. yo yo hayır, anlamam mümkün değil. bir insan bunu nasıl yapamaz yahu. ve şöyle bir gözlemim daha vardı ki, bu güzelim işareti yapamayan insanların hepsinin bu işareti yapmaya çalışırken ortaya çıkardıkları işaret aynıydı. şu an üşenmesem çizer buraya da kordum. ama o kadar enerjim yok. daha önceki uğraşlarım hatrına idare edebilirsin bence.

yine konu konuyu açıyor. atların ne kadar güzel olduklarını bilirdim de bu kadar performanslı olduklarını bilmezdim arkadaşım. şimdi bu tecavüzcü ata "coşkun" adını vermişler. çok yerinde bir karar. arka arkaya 5 tecavüz mü?! tam olarak bilmediğim ve aslında hiç de öğrenmek istemediğim sebeplerden dolayı madure olan olan atlar koşucu olamayacaklarmış. bir anlık zevk, nelere mal oldu gördün mü coşkun?! diğer atların sahibi de olayı şöyle lanse etmiş. gördüm ve iş üstünde yakaladım, ayırmaya çalıştım ama huzursuzlandı; istemedi. kendini coşkun'un yerine koy arkadaşım. sen ister misin..

tuvalette otururken kendine yabancılaşmayan insan var mıdır, bugün bunu düşündüm. orada iğrenç mi iğrenç bir şey yapıyorsun tiksiniyorsun hatta. ama az önce o senin bir parçandı, beraber güldünüz beraber yemek yediniz. beraber okudunuz coşkun'un melodramını. ama yok işte yine de öyle olmuyor.

bu yabancılaşma hissini başka birinin msn kutucuğuna bakarken de yaşıyorum çok bariz. sürekli baktığın bir şey ve kendininkinden farklı bir kullanım görünce, değişik geliyor baya.

ben de fotoğraftaki abinin huzuruna ermiş olsam, gece gece bunları düşünmesem ya.

go coşkun.