Eylül eylül geziyoring

-Çeşme seyahat; dolmuş hesabı ödenen ücretiyle, 302 model otobüsleriyle gerçek bir skandal.
-Çeşme sınırını geçer geçmez çağla kubat ve sörf tahtasını göresim vardı. ama dizi çekmeye gitmiş, yokmuş meğersem.
-Egeli bir insan olarak bugüne kadar çeşmeye gitmemiş olmak büyük kayıptı, evet bu bir hata biliyorum. ama böyle işlerini anca yerine oturtmuş (sikecuılını yeni ayarlayabilmiş) insanlar gibi eylülde gitmek daha bi keyifli gibiydi sanki.
-Ilıca ne güzel yer, böyle bi denizi var. böyle bir deniz bi de güzelçamlı milli parkı' nın kalamaki koyunda var. fotoğraftaki amca seni bi daha hiç görmicem ama ölümsüzleştin bilmeden.
-bakın ne de keyifliyim. ama uğur sağolsun benim yerime amcaların şortlarını daha renkli çıkarmayı başarmış. aslında bence bu fotoya zorla dahil olan ben olabilirim.
-körtniy lav' ın kızı sanki. ben bunu fark ettirmeden çekmek istemiştim ama kendileri poz verdiler fark edip.allam çocuğum olursa böyle olsun işallah. onun için izlandalı bir zevce mi bulmalıyım?!
-akşam yemeğinde, buram buram izmir hanfendisi olan 4 teyzenin sataşmalarıyla başlayan harika iki saat geçirdik. hatta o kadar sevdiler ki bizi, künefe ısmarladılar, ülkenin bize ihtiyacı varmış. ben kendimden onlar kadar umutlu değilim o ayrı. teyzelerden biri bir de anektot paylaştı. ben de isterim anlatmak. bağdat caddesinde midpointte kızıyla otururken bir gün yanlarında 2 tane temiz yüzlü genç oturuomuş. ( aynen bizim gibiymiş :) sürekli herkes gelip imza istiyormuş bu genç delikanlılardan. sonra teyze dayanamamış. dönmüş, birini dürtüp;
- evladım siz kimsiniz ? demiş
- çocuk da, ben fenerbahçeli tuncay efendim. demiş.
teyze de bunun üstüne hemen, ha ben galatasaraylıyım ondan bilememişim sizi demiş. pratik zekalı aydın teyzelerdi kendileri. niye fotolarını çekmedim diye hayıflandım sonra. beş yıl sonra yine aynı yerde buluşalım bu sefer künefeler bizden olsun dedim neyse ki. (:
-45 depreminden sonra magma yüzeye yaklaşmış. burda sıcak su var. 3 saat falan kaldık. taşın ilerisi soğuk su. allahın işi dimi. yanımda sol omzu çıkan teyze, elitist jakoben bir tavır içindeydi. conolar gelsin burayı keşfetsin istememekteydi. hı hı, hı hı diye kafa sallamak zorunda kaldık. baskındı çünkü, karşı fikir sunsan hadi çıkın gidin çeşme benim diyebilirdi. ama asıl acı olan uğur' a saran ingilizce öğretmeniydi. hadi ingilizcenizi test edeyim tadında zoraki politik sohbet, think' i fink ( anladın sen) okuma çabası biraz ziyandı. şahsen ben utandım kendisi adına. kafamı sıcak suya soktum. çıkardım amca hala ordaydı.
-çeşme benim için şu kalamar tabağı olabilir. çeşme merkezde, la passione adlı restoran. başarılı. garson kardeş, üniversiteni söyledin ama biz selda bağcan üniversitesi anladık, bi daha da soramadık kopmamak için. erasmusa gitcem dedin nereye gitceğini sormamışız. (selda bağcan üniversitesi olsa ama mesela odtü kıvamında olsa gider miydin geyiği de olmadı değil tabi.) bunlar sonradan getirdiğimiz özeleştirilerdi. bi daha gelirsem tüm maceralarını dinlicem söz.

-dönüşte izmir. boyasız okul. 11c' miz olmuş 12-e. coco loco. kıbrıs şehitleri. kordon. konak.coco loco. coco loco biz gideli ne çok değişmiş. sünbül hoca hala sünbül hoca. coco locodaki uyuz garson. oooğluuum sen yokken biz vardık! (: burda linguini vardı önceden. ev eriştesinin şekilli adı hani. yok spagettiyi verdiler valla. benim de tatil anlayışım yemek üzerine mi kurulu ne. sünbülün bile yüzük parmaklarımıza bakması. allam bu kadar mı önemli bu olay. zorla komplekse sokucaklar valla. izmir bambaşka da, benim kalbimde istanbul bi adım öne geçmiş sanırım.