-hiçbir şeye etmesem, sempatik sistemimize şükrediyorum. çünkü mesela ne zaman nefes alış verişime odaklansam, ona feci şekilde takılıyorum. melodik ritm yaratmaya çalışıyorum. bir yandan aktivitelerimizi gerçekleştirirken, bi yandan sürekli nefes alıp veriyoruz. bence baya kasvetli bi iş bu. ya onu da bilinçli yapmak zorunda olsaydık. bence baya zor olurdu. bi düşünün.
-bi de göz kırpma var. bunu kafanıza takmak istemezdim ama. bazen buna da feci takılıyorum. sürekli göz kırpmamız lazım. iyki bu da bizden bağımsız. benim gibi bünyeler için zorlu olucakmış baya. çok saçmalamış gibi hissettim bak.
-bi de şey var. böyle kulağını tam yastığa kapatarak yatarsan bi ses duyarsın. ben duyuyorum en azından. bana o sesi duymak hep yanlış gibi gelirdi çocukken, hemen pozisyonumu değiştirirdim. halbuki normalmiş.
-bayramın birinci günü iyidir. candır. sabah mutlu kalkılır. fakat; akşamına doğru hüzün çöker çünkü tüketmektesindir en kıymetli günü. yavaş yavaş cici şeyler çıkarılmaya bile başlanır. diğer günler hepten sallama gelir bana. en sevdiğin insanlara gitmezsin 3.-4. gün. extremum durumlarda anca. belki de bizde böyledir, bilmem.
-son olarak ispanya şampiyon olurken, 8. olmak içime dokunuyor. çok dokunuyor.
0 confession:
Yorum Gönder