bir rüya sahnesinde itiraflar

3 gün yazmayınca dilim şişmiş dimi?!
iki gün önce bir rüya gördüm. hiç bu kadar net ve ayrıntılı hatırladığım bir rüyam daha olmamıştı! efendim ben stajımı meğer corner hotel' de değil de taşyapı' nın yürüttüğü diğer bir şantiye olan trump towers' ta yapıyormuşum. ama işin garip tarafı trump towers, corner hotel' in yerinde yani denize sıfır bir yerdeymiş. trump towers' ta da böyle en üst katta, normalde projeyle alakası olmayan, konsol olarak çıkılan bi restoran kısmı varmış. ilk başta dıştan baktığımı görüyorum. ve o konsolun taşınamayacağını hissediyorum. sonrasında bir anda bu konsol olan restoran kısmın içinde buluyorum kendimi. böyle herkes şıkır şıkır, yemekler yeniyor. ( e boru mu bir dairesi 2.5 trilyon olan bir rezidans sonuçta). ben de bir yandan yemeğimi yerken içten içe yahu ben şantiye stajı yapıyordum bu iş nasıl iş diye düşünüyorum. sonrasında hafif bir sallantı ve akabinde denize doğru uçuyoruz. ama ben bu uçuşu son derece dışardan izliyorum; izlerken de ben taşımaz demiştim zaten o konsol diye hafif bir gurur yaşıyorum. neyse efendim, buna rağmen kendimi bir anda denizin içinde buluyorum. kaza bela çıkıyorum ve sonrasında ne göreyim bacaklarım tamamen yılanlarla sarılı. sonrasında yılanlardan kurtuluyorum, bahariyeye yürürken tüm billboard' larda bu çöküşün haberleri. o an aklımda olan tek şey, bu olayın üstüne taşyapı' nın kapanacağı ve benim stajımın geçersiz sayılacağı gerilimi. bahariyeye doğru yürürken bir grup turist teyze var, biri diyo ki ben san francisco' luyum. ben de dan diye dalıyorum muabbete ben gittim oraya diye_allam ne görgüsüzüm dimi_ neyse kadınlar aa maa derken gel otur diyolar ben de başlıyorum anlatmaya. ( yahu ne yapıyosun az önce konsol üstünde uçmadın mı sen denize???!! ) kadın nerelere gittin diyince işte dört eyalet gezdim diyorum, sonra say diyince üç çıkıyor ve kadın beni göt etti diye seviniyor. ordan kalktığımda da bir an istanbul' da, gelmeden önce mutfağa koyduğum son sigara aklıma geliyo bi tane içsem unuturum bunları diyorum. ve o sırada bam kuşadasında denize sıfır bi yamaçta kovuklarda sigara ararken buluyorum kendimi. en son olarak o kovuklardayken bi grup erkek insan üstüme doğru tırmanıyorlardı. orda uyandım. buna da şükür! David Lynch' e vericem bunu film yapsın. The lost highway bundan karmaşık değildi bence.