türkiye karışık mix

mayıstan beri bıkmadan dinliyorum. uzun süre de bıkacakmışım gibi görünmüyor.

.

hayatın adalet algısını hiçbir zaman anlayamadım. o kadar anlayamadım ki arkadaşlarım arasında alay konusu bile oldu bu durum. her zaman bir nedensellik beklentisi içinde oldum, aslında hiçbir şeyin belli bir nedene dayanması gerekmediği gerçeğini hiç öğrenemedim. sürekli neden şimdi bu oldu ki? bunu yaşamamız neden gerekti ki? bunu hak edecek bir şey mi yaptım ki? gibi mantıksız sorular sormaya devam ettim. en azından şimdi bakınca bu sorularla yaşamanın mantıksız olduğunu görebiliyorum, sormayı bıraktın mı derseniz cevabım hala aynı.

kalbim kırılıyor. hiçbir şey yapamıyorum, hiçbir şey yapamıyoruz. sanki ölüme alışmak mümkünmüş gibi kendimizi ölüme hazırlıyoruz. ben hala, neden? soruları içinde boğuluyorum. bir nedeni olması gerekmediğini kabullenmeyi reddediyorum. neden bu kadar erken olmak zorundaydı? neden bir teyzemi kaybetmişken diğeri de böyle şeyler yaşamak zorundaydı? 

neden iyi insanlar böyle şeyler yaşarken kötüler domuz gibi, onlara hiçbir şey olmuyor? bir çok soru gibi bunun da cevabı yok, sadece bunu biliyorum.